اب را گل نکنیم...
آب را گل نکنیم،
شاید از دور علمدار حسین،
مشک طفلان بر دوش،
زخم و خون بر اندام،
می رسد تا که ازین آب روان، پر کند
مشک تهی، ببرد جرعه ی آبی برساند به حرم، تا علی اصغر بی شیر رباب، نفسش تازه شود، و بخوابد آرام.
آب را گل نکنیم،
که عزیزان حسین، همگی چشم به راهند که ساقی آید، و به انگشت کرم، گره کور عطش را بگشاید.
آب را گل نکنیم...
+ نوشته شده در سه شنبه بیست و یکم آبان ۱۳۹۲ ساعت 15:59 توسط نفس
|
بسم الله الرحمن الرحیم